Het Engelse volbloed

Als je een Engelse volbloed ziet, zie je meteen het Britse landschap voor je met golvende heuvels, kronkelige bospaden en indrukwekkende kastelen en herenhuizen voor je. Aan de andere kant van de Atlantische Oceaan woont zijn neef, de Amerikaanse volbloed, die voornamelijk in Kentucky en Tennessee voorkomt.

De Engelse volbloed dankt zijn bestaan aan de drie exotische stamvaders die in de 17e en 18e eeuw in Engeland werden geïmporteerd. Toen men deze met Engelse merries ging fokken, ontstond een genenmengsel dat de eigenschappen van dit ras bepaalde en de snelle en elegante Engelse volbloed zo geliefd maakte.

Tegenwoordig staat de Engelse volbloed bekend als een uitstekend paard voor wedstrijden, en je komt ze dan ook tegen bij dressuur- en springwedstrijden en polo. En één ding is zeker, de Engelse volbloed laat zich vol trots altijd van zijn beste kant zien.

Het is niet allemaal rozengeur en maneschijn voor de Engelse volbloed, want bij de veeleisende races gaan prijzen vaak vóór de veiligheid van het paard en dat leidt tot blessures en gezondheidsklachten. Gelukkig zetten we op Jorvik bij wedstrijden het welzijn van onze paarden voorop.

Met zijn adellijke lange rechte neus, grote levendige ogen en hooggeplaatste staart is de Engelse volbloed prachtig om naar te kijken. Zijn lange benen en stevige schouderpartijen verraden dat dit paard zijn mannetje staat tijdens races.

Dit warmbloedige paard blijft bij alle tegenslagen rustig en als rechtgeaarde Brit laat hij zijn stijve bovenlip zien. Hij is de ideale metgezel voor ruiters zonder poespas die een tikje traditie aan hun ruiteravonturen willen toevoegen.